Zuidelijke Westhoek Juni 2013: Don 20 Juni (4de dag) Poperinge

Vandaag gaat het, in de regen, naar Poperinge.

Sint-Bertinuskerk

De decanale hoofdkerk is toegewijd aan St.-Bertinus, abt van de abdij van St.-Omer en vroegere leenheer van Poperinge. In het portaal prijkt het beeld van Bertinus en hangen rouwberichten, een gebruik dat je nog in Torhout en Brugge vindt.
De couleur locale vind je terug in de hopbellen in het doksaal en de hoppluktaferelen in de moderne brandglasramen.
De Paccard-beiaard werd in 1981 ingespeeld en geroemd omwille van zijn klankzuiverheid.

Talbot House werd in 1915 opgericht en groeide gedurende de Eerste Wereldoorlog als garnizoenplaats van de Britten in een mum van tijd uit tot een metropool. Elke dag passeerden er duizenden soldaten op weg van en naar het front. Al snel verwierf de stad faam dankzij de vrolijke en ontspannen sfeer die er heerste. Door de vele cafés, restaurants, concertzalen, bordelen, cinema’s en winkeltjes leek het voor de vermoeide soldaten soms alsof ze in Parijs waren terechtgekomen.

Het is in die omstandigheden dat de 6e divisie van het Britse leger de burgerwoning van de familie Coevoet huurde en die onder leiding van aalmoezenier Philip 'Tubby' Clayton ombouwde tot een clubhuis waar alle soldaten welkom waren, zonder onderscheid van rang of status. Voor velen onder hen werd deze plaats hun ‘home away from home’. “Een oase van rust in een dolgedraaide wereld.”, zo kan je The Old House nog het beste omschrijven.

Almoezenier Philip "Tubby" Clayton

De zijingang tot het museum

Het Hopmuseum is gevestigd in het stadsschaalcomplex. Hier werd vroeger hop gewogen, gekeurd en gestapeld. In 2006 onderging het museum een ware metamorfose. Het bestaande pand werd uitgebreid met een ruim bijgebouw waar nu workshops, bierseminaries, tentoonstellingen en leuke kinderactiviteiten plaatsvinden.

Jammer genoeg was de
Sint-Sixtus abdij gesloten

De Pillaertsmolen ook Couchuytmolen of Vinckmolen genoemdin West-Vleteren

Sint-Amatuskerk, Oostvleteren

Oostvleteren werd ca. 1076 een zelfstandige parochie. De eerste kerk was een burchtkapel, met Sint-Amatus van Douai als patroonheilige.
Rond 1450 werd de kerk verbouwd tot een laatgotische hallenkerk. De beschermde kerk met haar 17de-eeuwse kunstschatten brandde eind 1977 uit.

Ze wordt omgeven door een ommuurd kerkhof met historische graven.

Zuidschote

Naast de kerk bevindt zich de Britse militaire begraafplaats, met de 5 Franse graven uit de Eerste Wereldoorlog en het gemeentelijk oorlogsmonument. In de kerk zijn 2 gedenkplaten ingemetseld in de muur, vooraan in de linkerzijbeuk, nabij het Maria-altaar.

We bezoeken het Bretoens kerkhof "Carrefour des Roses"

Binnen een halfcirkelvormige haag en enkele groepjes naaldbomen staat er een complex van gedenktekens. Het complex wordt vooraan afgesloten door een reeks van negen kleine granieten rotsblokken waarvan sommige met opschriften. In het midden een groter rotsblok met tekstplaat. Rechts ligt een fragment van een echte dolmen met dekplaat. Een hardstenen tafel draagt een bronzen oriëntatieplaat. Helemaal achteraan in het midden rijst een Bretoense Calvarie uit roze graniet op. Hij is geplaatst op een grotere vierkante sokkel van ruw gehouwen rotsblokken en een kleinere met twee treden uit roze graniet. (Uit "Zij die vielen als helden" van Mariette Jacobs)

De militairen die hier ingezet werden, behoorden tot oudere lichtingen. Ze noemden zichzelf 'Les Pépères', de oudjes, de petjes. Men had ze naar hier gestuurd als versterking, niet om echt gevaarlijk werk op te knappen. Helaas liep het voor hen anders af dan de legerleiding had voorzien.

Nadat de Duitsers Poelkapelle bezet hadden op 20 oktober 1914 hebben deze vergeefs storm gelopen op Langemark gedurende meerdere weken, getuige daarvan de Duitse begraafplaats te Langemark. De hoogte van Pilkem (Langemark) hebben ze kunnen veroveren met gebruik van chloorgas.

In de kerk van Boezinge hangt een gedenkplaat met als opschrift "Les pépères de Boesinghe".

Kalvariekruis : uit de 16de eeuw, gemaakt uit roze graniet, stond oorspronkelijk in het Bretoense plaatsje Louargat. Rondom het kruis veranderden de Bretoenen het stukje Vlaanderen in een echt Bretoens landschap met dennen, brem en heidekruid. Op 25 januari 1990 werd het kruis erg beschadigd door stormweer. Een vallende populier brak de top in 14 stukken. In opdracht van het Ieperse stadsbestuur werd het kruis hersteld door beeldhouwer Jef Dekeyser.

De overgebrachte dolmen weegt 8000kg.

Op de grote menhir ligt een arduinen platte steen met een grote bronzen plaat, waarin de frontstreek gegrift staat, met de posities van de regimenten op 22 april 1915, toen de gasaanval uitbrak. De pijlen zorgen ervoor dat de tafel ook als oriëntatietafel dienst doet.